Do stomatologa powinniśmy udać się, gdy podejrzewamy, że wyrzynanie ósemki może być utrudnione. Wskazuje na to przede wszystkim silny, narastający ból, często połączony z uczuciem rozpierania szczęki i ściskania okolicznych zębów. Jest to sygnał, że prawdopodobnie ząb nie ma wystarczającej ilości miejsca i jego wyrzynanie Występuje przy wymianie zębów u młodego kota, diagnozowane w pierwszych miesiącach do roku życia. Stan zapalny rozwija się w wyniku drażnienia dziąseł przy wyrzynaniu się zębów stałych, współistnienia czynników wirusowych, bakteryjnych i upośledzenia mechanizmów odporności. Wówczas pomaga pozbyć się również ciemnych, trójkątnych przestrzeni nie wypełnionych brodawką dziąsłową. Stripping przeprowadza się na uzębieniu stałym. Odradza się przeprowadzanie tej procedury stomatologicznej przy obecności zębów mlecznych lub młodych zębów stałych. Dowiedz się, czym jest zgryz krzyżowy i jak go leczyć STOMATOLOGIA ZACHOWAWCZA Współczesne metody opracowania i wypełniania ubytków próchnicowych ANATOMIA ZĘBÓW STAŁYCH Podręcznik do ćwiczeń fantomowych dla studentów stomatologii pod redakcją prof. zw. dr hab. Danuty Piątowskiej szy rw pie k o o -b e zny gic sto m lo ato Redakcja prof. zw. dr hab. Danuta Piątowska Tekst prof. zw. dr Joanna Rąpała. Lek. dent. Marta Hryncewicz Chirurgia stomatologiczna , Wrocław. 59 poziom zaufania. Ósemki wyrzynają się okresowo, czemu mogą towarzyszyc dolegliwości bólowe. Warto zgłosić się do lekarza, celem oceny położenia zęba i ewentualnie wprowadzenia leczenia. pozdrawiam serdecznie. Zabieg wykonywany jest przy użyciu znieczulenia komputerowego lub w narkozie. Zabieg usunięcia ósemek poprzedzony jest wykonaniem tomografii, która pozwala dokładnie go zaplanować. Cała wizyta trwa około godziny i odbywa się w komfortowych warunkach, dzięki wykorzystaniu bezpiecznego i skutecznego znieczulenia. W początkowej fazie biegunka przy ząbkowaniu może stopniowo się nasilać, po czym powinna samoistnie hamować. Bardzo często rozwolnienie przy wyrzynaniu zębów ma przewlekłą postać, utrzymującą się do dwóch, trzech dni. Jeśli biegunka trwa dłużej, niż tydzień to należy natychmiastowo udać się z dzieckiem do lekarza. Jeśli dziecko nie ma zębów mlecznych do 12 miesiąca życia, należy pójść do dentysty. Niepokoić powinno także, jeśli komplet mleczaków nie wyrznie się przed ukończeniem 4 roku życia. Ogólnie rzecz biorąc, zęby dziecka zaczynają się pojawiać między 6 a 12 miesiącem. Większość dzieci będzie miała pierwszy ząb przed Rozwój szkliwa Rozwój zębiny Rozwój zębów Niedorozwój zębiny Zęby łuskowate (K00.6) - Zaburzenia w wyrzynaniu się zębów Dentia praecox Obecność zębów w chwili urodzenia Wyrzynanie się zębów w okresie noworodkowym Przedwczesne: wyrzynanie się zębów tracenie zębów mlecznych Przetrwałe zęby mleczne Prawdopodobnie przyczyną zatrzymania zęba stałego są stany zapalne toczące się w kości od zębów mlecznych z głęboką próchnicą. Tak, jest możliwość skorygowania ww. wady zgryzu poprzez usunięcie zęba mlecznego z głęboką próchnicą oraz poprzez leczenie chirurgiczno-ortodontyczne, wprowadzając ząb zatrzymany do łuku qdsbJx. Między 5-6, a 13 rokiem życia dziecka następuje wymiana zębów mlecznych na stałe. To kilkuletni okres, który budzi wiele niepokoju u rodziców. W literaturze okres pomiędzy 7 a 9 rokiem życia określa się nawet mianem brzydkiego kaczątka. W buzi dziecka wiele się dzieje, można odnieść wrażenie, że panuje w niej straszny bałagan. Często spotykam się z tym, że rodzice nie wiedzą co w tym czasie jest prawidłowym, fizjologicznym stanem, a co powinno zostać poddane diagnozie i leczeniu. Wyrzynanie się zębów mlecznych Około 6 miesiąca życia u niemowlaka zaczynają wyrzynać się zęby mleczne. Natura uporządkowała kolejność ich pojawiania się. Najpierw wychodzą dolne siekacze – jedynki i dwójki (6-9 miesiąc), następnie analogicznie górne siekacze (8-10 miesiąc). Oczywiście nie jest tak, że musi wyrżnąć się jeden cały ząb, aby mógł zacząć wychodzić kolejny. Często wychodzi kilka zębów jednocześnie, ale i tak kolejność z reguły jest ta sama. Następnie w wieku ok. 1,5 roku pojawiają się „czwórki”, czyli pierwsze zęby trzonowe, co dla wielu rodziców jest zaskakujące, gdyż niektórzy spodziewają się „trójek”, które wyrzynają się dopiero, jako kolejne zęby mleczne, między 16 a 20 miesiącem życia. Nie jest więc tak, że zęby pojawiają się w łuku po kolei. Na końcu między 20 a 30 miesiącem życia pojawiają się „piątki”. Dziecko w wieku ok. 2,5 – 3 lat powinno mieć już pełne uzębienie mleczne. Diagram z kolejnością wyrzynania się zębów mlecznych. Zęby mleczne charakteryzują się tym, że łuki zębowe mają kształt półkola. Jest ich mniej niż w uzębieniu stałym, bo w sumie 20 (w każdym łuku 4 siekacze, 2 kły i 4 trzonowce). Zęby górne powinny pokrywać/nachodzić na zęby dolne w około 1/3 – 1/2 ich wysokości. To bardzo ważna cecha, gdyż odwrotne zachodzenie będzie oznaczało rozwój poważnej wady, jaką jest zgryz krzyżowy. Pomiędzy zębami mlecznymi siecznymi występują szpary, które są prawidłowe. Dzięki nim łuki zębowe szczęki i żuchwy przygotowane są do pomieszczenia zębów stałych, które są zdecydowanie większe od mleczaków. Ponadto linia za zębami mlecznymi trzonowymi jest liną prostą, a płaszczyzna zgryzu płaska. Anatomia zębów mlecznych sprawia, że są one delikatniejsze, w związku z czym bardziej podatne na próchnicę. Przygotowanie do wypadania zębów mlecznych Zanim u dziecka rozpocznie się proces wymiany zębów mlecznych na stałe, w kolejnych 3 latach, do 6 roku życia, korony zębów mlecznych ulegają starciu, bruzdy w zębach spłycają się, a między zębami siecznymi i kłami powstają jeszcze większe szpary. Ok. 5-6 roku życia te przerwy powinny być naprawdę duże, obrazowo ujmując mniej więcej na szerokość brzegu monety. Jest to prawidłowy objaw oznaczający, że zgryz rozwija się właściwie i przygotowanie do kolejnego etapu, gdy zaczyna się wymiana zębów mlecznych na stałe. W tym czasie następuje również resorpcja korzeni zębów mlecznych, która prowadzi do całkowitych ich zaników. Jest to proces fizjologiczny, w wyniku którego zęby mleczne zaczynają wypadać. Jako pierwsze, między 4 a 5 rokiem życia zaczynają zanikać korzenie mlecznych siekaczy dolnych, a następnie górnych. W dalszej kolejności, miedzy 6 a 7 rokiem życia zaczyna się resorpcja kłów i pierwszych zębów trzonowych, czyli „czwórek”, a w 8-9 roku życia zaczynają zanikać korzenie mlecznych „piątek”. Jak już wielokrotnie podkreślałam, bardzo ważnym elementem prawidłowego rozwoju jamy ustnej dziecka jest zachowanie uzębienia mlecznego, aż do czasu jego fizjologicznej wymiany na uzębienie stałe. Istnieje więc konieczność leczenia stomatologicznego tych zębów, w przypadku pojawienia się próchnicy, tak aby uniknąć ich ekstrakcji. Bardzo ważną kwestią jest to, że w kwalifikacji małego pacjenta do leczenia kanałowego należy zwrócić uwagę na stopień resorpcji korzenia. Stomatolog musi ocenić, czy tego typu leczenie może się odbyć, czy też nie, gdyż korzeń jest już w dużym zaniku. Niezbędna jest wtedy diagnostyka rentgenowska. Leczenie zębów mlecznych między 4 a 9 rokiem życia dziecka, bywa więc utrudnione i może mieć różne rokowania. Postępowanie wymaga dokładniej diagnostyki i oceny lekarza. Wymiana zębów mlecznych na stałe W wieku 6-7 lat zaczyna się wymiana zębów mlecznych na stałe. W tym czasie, jako pierwsze wyrzynają się stałe „szóstki”, za mlecznymi piątkami. Nadal zdarza się, że spotykam się ze sporym zaskoczeniem ze strony rodziców, którzy nie są świadomi, że są to pierwsze zęby stałe. Bardzo ważna jest odpowiadania dbałość o ich higienę. „Szóstki” stoją daleko w łuku, buzia dziecka w tym wieku jest nadal bardzo mała, jest więc do nich utrudniony dostęp. Dodatkowo taki świeży ząb ma charakterystyczne ostre guzki, głębokie bruzdy, trudniej jest go doczyścić. Jest podatny na próchnicę, tym bardziej jeśli dziecko ma ubytki zębów mlecznych. Po pojawieniu się stałych „szóstek” bardzo istotna jest więc zdrowa, zbilansowana dieta i rygorystyczna higiena jamy ustnej. Opiekun powinien osobiście do 7-8 roku życia dziecka dokładnie szczotkować jego zęby, a zwłaszcza zwrócić szczególną uwagę na nowo wyrżnięte zęby stałe, jednocześnie ucząc je przeprowadzania tych zabiegów samodzielnie w miarę nabywania przez dziecko umiejętności manualnych. W późniejszych latach rodzice powinni zawsze poprawiać po dziecku oczyszczanie zębów, zwłaszcza trzonowych, pomagać mu i kontrolować jakość higieny jamy ustnej nawet do 10 roku życia. Poza tym trzeba wiedzieć, że zęby stałe rozwijają się około 10 lat od chwili formowania się zawiązków zęba do całkowitego jego uformowania się. Np. zawiązki zębów trzonowych pojawiają się w okresie okołoporodowym, ale dopiero w wieku 10 lat dziecko ma całkowicie uformowaną „szóstkę” wraz z korzeniem. Ta informacja jest bardzo istotna z punku widzenia leczenia zębów. Jeśli dziecko w wieku 7-8 lat ma próchnicę „szóstki” i dojdzie do zapalenia miazgi (a w takim młody zębie próchnica bardzo szybko się rozwija) oraz jeżeli zajdzie potrzeba leczenia kanałowego jest ono bardziej skomplikowane i jego rokowanie jest niepewne. Wymaga ono procedury leczenia zębów niedojrzałych. Również z tego względu należy przykładać tak dużą staranność do profilaktyki próchnicy pierwszych zębów stałych. Kontynuując temat procesu wymiany zębów mlecznych na stałe, w tym samym czasie co stałe „szóstki” zaczynają wypadać na dole mleczne siekacze i wyrzynają się stałe „jedynki”. Następnie w wieku 7-8 lat pojawiają się dolne „dwójki”, wypadają górne, mleczne „jedynki” i wyrzynają się stałe. Siekacze wrzynają się mniej więcej symetrycznie czasowo. Jeżeli więc pojawiła się jedna górna „jedynka”, a druga w perspektywie kolejnych 3 miesięcy nie zaczęła się wyrzynać, to znaczy, że prawdopodobnie doszło do jakiegoś zaburzenia. Być może jest zbyt duże stłoczenie i nie ma miejsca na wyrżnięcie się zęba, albo zaistniała inna przeszkoda. Taki stan wymaga diagnostyki i wdrożenia odpowiedniego leczenia. W dalszej kolejności, między 9 a 11 rokiem życia pojawiają się „trójki” dolne i „czwórki” górne, a następnie między 9 a 12 rokiem życia „czwórki” dolne i „trójki” górne. Następnie między 10 a 13 rokiem życia wszystkie stałe „piątki”, a na końcu między 11 a 13 rokiem życia „siódemki”. Diagram z kolejnością wyrzynania się zębów stałych. Okres w uzębieniu mieszanym tj. pomiędzy 7 a 11 rokiem życia to czas, kiedy bardzo często mamy do czynienia z diastemą fizjologiczną, czyli przerwą między górnymi przyśrodkowymi siekaczami stałymi („jedynkami”). Jeśli szerokość szpary między jedynkami nie przekracza 2 mm nie powinna stanowić powodu do niepokoju. Zamyka się ona samoistnie po wyrżnięciu się stałych kłów i jest wręcz pożądana, ponieważ „trzyma” dla nich właśnie miejsce. Natomiast jeśli przerwa między jedynkami przekracza 2 mm, a dodatkowo wędzidełko wargi górnej jest grube i jego włókna sięgają pomiędzy zęby, należy poddać to ocenie lekarzowi dentyście. Może to być diastema prawdziwa, której powstanie może być związane z przerostem wędzidełka wargi górnej. Warto przyjrzeć się również historii rodzinnej. Jeśli mama lub tata mają diastemę, to bardzo prawdopodobne, że występująca u dziecka przerwa między „jedynkami” jest diastemą prawdziwą. W takiej sytuacji zasadne może okazać się leczenie ortodontyczne polegające na zsunięciu zębów oraz zabieg wycięcia włókien wędzidełka, które przeprowadza się po zakończeniu wymiany zębów mlecznych na stałe. Alternatywną metodą usunięcia diastemy jest odbudowa „jedynek” kompozytem. Wybór sposobu leczenia zależny jest od różnych czynników i następuje po konsultacji z lekarzem. Należy podkreślić, że diastema nie jest wadą zgryzu, a defektem estetycznym, dlatego jej leczenie nie jest konieczne. Rodziców niepokoi również wielkość pierwszych zębów stałych. Wydają się bardzo duże, wręcz karykaturalne, tym bardziej kiedy stoją obok drobnych zębów mlecznych. Tymczasem pamiętajmy, że w wieku 7 lat buzia dziecka jest jeszcze bardzo mała, a stałe „jedynki” muszą pasować do twarzy dorosłego człowieka. Taka dysharmonia jest więc normalna. Gdy dziecko urośnie, wymieni wszystkie zęby mleczne na stałe, dysproporcja się unormuje i uzębienie będzie wyglądało dobrze. Okres wymiany zębów mlecznych na stałe jest bardzo burzliwy. Najwięcej zaczyna się dziać między 7-8 rokiem życia. Pamiętajmy, że jest to bardzo dobry moment, aby odbyć wizytę kontrolną u ortodonty, który oceni czy proces ten przebiega właściwie i czy zgryz dziecka rozwija się prawidłowo. W razie występowania nieprawidłowości jest to jeszcze odpowiedni czas na interwencję i nakierowanie rozwoju zgryzu na prawidłowe tory. Katar u niemowlaka może mieć wiele przyczyn. Często pojawia się przy okazji ząbkowania w rezultacie infekcji wywołanej obniżoną odpornością. Poznaj sposoby pomocy ząbkującemu maluchowi z katarem. Czy przy ząbkowaniu może być katar? Kiedy wychodzą pierwsze zęby? Jest to kwestia bardzo indywidualna - zazwyczaj ząbkowanie rozpoczyna się ok. 6. miesiąca życia dziecka, ale pierwsze ząbki mogą pojawić się już nawet ok 3. miesiąca. Najczęściej znak rozpoznawczy stanowi zachowania niemowlaka, który w tym czasie często wkłada wkłada sobie rączki do ust i się ślini. Czy istnieje związek między ząbkowaniem a katarem? Codzienna praktyka lekarska pokazuje – jak twierdzi lek. med. Katarzyna Jamruszkiewicz na łamach Medycyny Praktycznej – że katar może towarzyszyć wyrzynaniu się zębów. Tymczasem wielu badaczy podważa to stanowisko i uważa, że katar nie należy do objawów ząbkowania, mimo że często pojawia się w jego trakcie jako objaw infekcji wywołanej osłabieniem odporności dziecka. Warto chociażby przytoczyć wyniki badań, które lepiej obrazują to stanowisko i odpowiadają na pytanie, czy przy ząbkowaniu występuje katar: obserwacje z 2000 roku Wake’a i współpracowników w grupie 21 dzieci w wieku 6-24 miesiące – jedynym zaobserwowanym symptomem przy wyrzynaniu się zębów były luźne stolce, wielomiesięczne obserwacje 47 maluchów w wieku 5-15 miesięcy przez zespół kierowany przez Ramosa-Jorge’a – wyniki badań pokazały, że przy wyrzynaniu zębów obserwowano nie tylko luźniejsze stolce, ale też wysypkę, zaburzenia snu, większe ślinienie się czy właśnie katar. Jednocześnie badacze podkreślają, że nie można uznać kataru za dolegliwość charakterystyczną dla ząbkowania, ponieważ nie dotyczy on 35 proc. przebadanych dzieci. Czy przy ząbkowaniu jest katar? Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. U niektórych dzieci może wystąpić ten problem, a u innych nie. Kataru nie należy uznawać za sygnał wskazujący na wychodzenie zębów. Może on świadczyć po prostu o chorobie. Niemniej jednak u części maluchów rozpoznaje się katar, a czasem również zatkany nos przy ząbkowaniu. Jest to więc podwójnie trudny czas dla dzieci i ich rodziców. Dziecko cierpi nie tylko z powodu wychodzenia zębów, ale również przez katar. Jak długo katar przy ząbkowaniu? Warto podkreślić, że katar podczas ząbkowania u niemowląt to dolegliwość, która może pojawić się w każdym momencie – zarówno na początku tego procesu, jak i w trakcie. Ile trwa katar przy ząbkowaniu? Zwykle wskazuje się na to, że czas występowania kataru przy ząbkowaniu to kilka dni. Następnie, po pojawieniu się zęba, katar znika. Objaw ten może nastąpić wraz z symptomami wyrzynania się zębów, np. bólem dziąseł. Jak rozpoznać katar przy ząbkowaniu? Zwykle katar podczas wychodzenia zębów to objaw infekcji górnych dróg oddechowych i wygląda jak typowo infekcyjny katar, tzn.: na początku jest wodnisty, następnie gęstnieje, zwykle samoistnie ustępuje po kilku dniach. Obecność kataru przy wyrzynaniu się zębów jest tłumaczona pokryciem się okresu ząbkowania z większym ryzykiem chorób infekcyjnych, np. ze względu na: budowę dróg oddechowych, które ułatwiają rozwój infekcji, wkładanie brudnych rączek do buzi przez ząbkujące dzieci, nie w pełni wykształcony mechanizm odpornościowy dziecka. Rodzice bardzo często błędnie przypisują wiele dolegliwości, w tym katar, ząbkowaniu. Badania Swann wskazują na to, że u 50 hospitalizowanych pacjentów, u których opiekunowie podejrzewali ząbkowanie, rozpoznano zupełnie inne zaburzenia takie jak: zapalenie gardła, zapalenie oskrzeli, zapalenie ucha, zapalenie opon mózgowych. Przekonania dotyczące dolegliwości towarzyszących ząbkowaniu mogą utrudniać postawienie właściwej diagnozy i podjęcie leczenia. Wodnisty katar u niemowlaka a ząbkowanie Początkowo obserwuje się wodnisty katar przy ząbkowaniu. Z czasem jednak w przebiegu infekcji górnych dróg oddechowych kolor kataru przy ząbkowaniu może się zmienić, co zwykle świadczy o zakażeniach bakteryjnych. Jeżeli zauważysz zielony katar przy ząbkowaniu lub żółty katar przy ząbkowaniu, możesz podejrzewać dalszy rozwój infekcji górnych dróg oddechowych. Jaki katar przy ząbkowaniu wygląda bezpiecznie? Najlepiej, by katar miał kolor przezroczysty i minął po kilku dniach. Jeżeli tak się nie dzieje i objawy nie ustępują, należy udać się do lekarza. Katar i kaszel przy ząbkowaniu Wiesz już, że katar przy ząbkowaniu może się pojawić, choć nie jest objawem typowym dla wychodzenia zębów i nie należy od razu wyciągać pochopnych wniosków, że katar wskazuje na ząbkowanie. Podczas wyrzynania się zębów mogą wystąpić również inne dolegliwości. Wielu opiekunów niemowląt zastanawia się, czy przy ząbkowaniu może być kaszel? Okazuje się, że tak, ale trzeba pamiętać, że przewlekły katar i kaszel przy ząbkowaniu to zazwyczaj objaw infekcji wynikającej osłabieniem organizmu przez wyrzynanie się zębów. Co więcej, w wyniku ząbkowania wytwarza się nadmiar śliny, część jest wypluwana przez dziecko, natomiast pozostałość spływa po tylnej ścianie gardła. Prowadzi to do pobudzenia ośrodka kaszlu. Warto również sprawdzić, czy takiemu kaszlowi towarzyszy przekrwienie błony śluzowej nosa, jeśli tak, dziecko może dodatkowo chorować z powodu przeziębienia albo grypy. Kaszel i katar przy ząbkowaniu jak najbardziej mogą się pojawiać, ale dla bezpieczeństwa należy udać się do lekarza i skontrolować te objawy. Mogą one być symptomami choroby, a nie wychodzenia zębów. Katar i gorączka przy ząbkowaniu Procesowi wychodzenia zębów może towarzyszyć wiele objawów, choć – jak już wielokrotnie zostało podkreślone – nie są one symptomami jednoznacznie świadczącymi o tym, że dziecku wychodzą zęby. Najpierw należy wykluczyć inne przyczyny zdrowotne. Czy w przypadku ząbkowania, oprócz kataru, może pojawić się gorączka? Zacznijmy od precyzyjnego wyjaśnienia pojęcia „gorączka”. Gorączka to stan, w którym temperatura ciała wzrasta powyżej 38 st. Celsjusza. W przypadku 37,1-38 st. Celsjusza mowa o stanie podgorączkowym (dr hab. n. med. Piotr Kopiński, Gorączka, Medycyna Praktyczna). W przypadku ząbkowania może pojawić się stan podgorączkowy, wywołany przez odczyn zapalny dziąsła, który prowadzi do wzrostu temperatury ciała. Jednakże jest to nieznaczne podniesienie się temperatury. Nie należy łączyć wysokiej temperatury, powyżej 38 st. Celsjusza z ząbkowaniem. Katar i gorączka przy ząbkowaniu mogą raczej świadczyć o chorobie. Obecność stanu podgorączkowego podczas wychodzenia zębów jest natomiast częstym objawem. Popularne dolegliwości przy ząbkowaniu to kaszel, gorączka, katar i biegunka. Mogą one jednak wskazywać również na chorobę. Najlepszym rozwiązaniem jest więc wizyta u lekarza. Do zwalczania kataru u niemowlaka przy ząbkowaniu można stosować inhalacje. Skutecznym rozwiązaniem jest wykorzystanie nebulizatora zamieniającego substancję ciekłą w lotną. W ten sposób można nawilżyć błonę śluzową nosa. Co na katar u dziecka i co robić, gdy pojawi się przy ząbkowaniu? Można zastosować odciągacze do wydzieliny z nosa. Warto jednak pamiętać o tym, by stosować je z umiarem, np. rano, wieczorem i bezpośrednio przed spaniem. Katar przy ząbkowaniu dodatkowo może negatywnie wpływać na samopoczucie dziecka, dlatego w tym czasie należy okazać niemowlęciu szczególną troskę i zrozumienie. Jeżeli katarowi towarzyszy gorączka, czyli temperatura powyżej 38 st. Celsjusza, należy zgłosić się do lekarza. Katar to bardzo uciążliwa dolegliwość, która może mieć wiele przyczyn. Najczęściej jest objawem przeziębienia, grypy, ale też alergii. Zatkany nos bywa wyjątkowo uporczywy i utrudnia normalne funkcjonowanie. Jak więc sobie z nim poradzić? Poznaj domowe sposoby na katar, dzięki którym udrożnisz drogi oddechowe, odzyskasz dobre samopoczucie i szybciej wrócisz do leczyć katar?Katar to inaczej nieżyt nosa, który najczęściej towarzyszy infekcjom wirusowym. Objawia się obrzękiem, wydzieliną z nosa, kichaniem i utrudnionym oddychaniem. Uczucie zatkania nosa jest uciążliwe i powoduje zmęczenie oraz ogólne rozbicie. Zazwyczaj utrzymuje się około tygodnia, jednak może trwać też dłużej. Przewlekły katar może wskazywać np. na alergię. Warto też wiedzieć, że czasem nieleczony katar może prowadzić do wielu powikłań. Jeśli wydzielina zalega przez długi czas, staje się gęsta i ma żółtawy kolor, a przy tym występują silne bóle głowy oraz gorączka, może to być katar zatokowy. Konieczna jest wówczas wizyta u lekarza rodzinnego, który postawi diagnozę i w razie konieczności zleci jest, żeby reagować już podczas wystąpienia pierwszych objawów przeziębienia i zastosować domowe sposoby na katar, by nie dopuścić do rozwoju choroby. Jeśli czujemy drapanie w gardle, swędzenie w nosie, a później kichamy, warto wówczas wziąć gorącą kąpiel i zostać w domu. Kiedy w nosie pojawi się wydzielina, najważniejsze jest jej regularne i dokładne oczyszczanie. Pozbycie się wydzieliny utrudni rozwój bakterii, dzięki czemu nie dopuścimy do bakteryjnego zapalenia zatok. Jakie są domowe sposoby na katar?Zanim udamy się do lekarza czy apteki, warto sprawdzić kilka sposobów na katar, które można wypróbować we własnym domu. Są one nie tylko bezpieczne, ale i skuteczne. Jak więc pozbyć się uciążliwego kataru? Poniżej znajdują się sprawdzone domowe sposoby na zatkany na katarJednym ze skutecznych sposobów na katar są domowe inhalacje, które udrożniają drogi oddechowe. Inhalację można wykonać za pomocą naparu z ziół np. z rumianku czy szałwii. Idealnie sprawdzą się także olejki eteryczne takie jak olejek miętowy, eukaliptusowy czy sosnowy. Aby wykonać domową inhalację, należy na stole albo innej stabilnej powierzchni postawić miskę z przygotowanym naparem, nachylić się, przykryć głowę ręcznikiem i wdychać nosem parę. Zmniejszy to obrzęk śluzówki i rozluźni zalegającą wydzielinę. Irygacja nosaKolejnym domowym sposobem na zatkany nos jest irygacja nosa wodą morską lub roztworem soli fizjologicznej. Należy wykonywać ją kilka razy w ciągu dnia, najlepiej w pozycji leżącej. Irygację robimy za pomocą irygatora do nosa lub strzykawki lekarskiej. Jedno nozdrze trzeba zatkać palcem, a do drugiego wpuścić roztwór, wciągając równocześnie powietrze nosem. Następnie należy wydmuchać i oczyścić nos oraz to samo zrobić z drugim herbatki i ziołaW walce z katarem i przeziębieniem pomoże picie gorącej herbaty z miodem lub sokiem malinowym i cytryną. Dobrym sposobem na udrożnienie nosa jest też picie naparu z rumianku, szałwii lub innych ziołowych herbatek np. z owoców dzikiej róży, która ma duże ilości witaminy C. Warto pić kilka filiżanek dziennie, a przy tym wdychać unoszącą się i czosnek na katarDomowym sposobem na katar jest także jedzenie czosnku i cebuli, które zawierają substancje o właściwościach przeciwwirusowych. Ząbek czosnku najlepiej rozdrobnić i dodać do kanapki. Rozrzedzić zalegającą wydzielinę w nosie pomoże też spożywanie chrzanu oraz papryczek chili lub jalapeno, które zawierają kapsaicynę, ułatwiającą pozbycie się niedrożności nosa. Warto więc dodawać do potraw ostre papryczki lub też pieprz cayenne. Gorąca kąpiel i odpoczynekAby szybko pozbyć się kataru, należy w miarę możliwości zostać w domu i odpoczywać. Korzystnie zadziała gorąca kąpiel, do której warto użyć olejków eterycznych. Można też moczyć nogi w gorącej wodzie z solą. Po kąpieli najlepiej położyć się do łóżka i porządnie się wygrzać. Pod głowę zawsze należy położyć poduszkę, gdyż ułatwia to oczyszczanie zatok, a leżenie na plecach bez poduszki spowoduje zwiększenie niedrożności. Trzeba pamiętać też o wietrzeniu mieszkania i nawilżania powietrza. Dobrze nawilżone powietrze w sypialni pomoże usunąć zalegającą wydzielinę z nosa, suche zaś jeszcze bardziej utrudni pozbyć się kataru, czyli o czym jeszcze warto pamiętać?W okresie zwiększonej zachorowalności, czyli na przełomie jesieni i zimy, warto bardziej o siebie zadbać. Zawsze lepiej zapobiegać niż leczyć, a więc warto wprowadzić odpowiednią profilaktykę. Bardzo ważne jest zdrowe odżywianie, dostarczanie organizmowi witamin i niezbędnych składników odżywczych. Nasza dieta powinna zawierać dużo warzyw, owoców oraz ryb. Niezwykle istotne jest oczywiście również nawadnianie organizmu. Należy dziennie pić minimum 2 litry wody mineralnej. Trzeba też ubierać się adekwatnie do pogody. Pamiętajmy, że wirusy, które są przyczyną kataru, atakują najbardziej wtedy, gdy jesteśmy przemarznięci i przemoczeni.